Diamanten jubileum

Gepubliceerd: 14-8-2025

Hun wegen kruisen zich in Groningen, waar zij Spaanse letteren studeert en hij geneeskunde. Hun jawoord klinkt in het stadhuis van Bedum op 12 augustus 1965. Reden voor burgemeester Gerard van den Hengel om Lex (91) en Leontine (83) Freeve-de Vrijer persoonlijk te feliciteren met hun 60-jarig huwelijk.  

Huize Freeve is een bloemenzee. Beide dochters zijn er, hun twee kleinzoons. De trouwjurk is voor de dag gehaald. “Gemaakt door mijn moeder”, onthult de bruid. En een foto van het pasgetrouwde stel dat de Waterstaatskerk van Onderdendam verlaat. Van den Hengel is benieuwd hoe ze in Haaksbergen verzeild zijn geraakt. Dat zit zo. Lex Freeve wordt in 1969 gevraagd om de praktijk van de Haaksbergse huisarts Geselschap waar te nemen, voor drie maanden. Kennelijk valt de jonge dokter in de smaak. Twee collega-huisartsen, beide met een té grote praktijk, stellen hem voor hun derde man te worden. “Toen ik dit voorlegde aan Geselschap zei hij: ‘Geen sprake van, ik wil jou!’ Zo is het gekomen.” Zijn echtgenote en hun twee dochtertjes Adrienne en Marije volgen uiteraard. “Een eigen praktijk, dat moest er een keer van komen. Dit kwam op ons pad. En ik dacht ‘hier vind ik wel weer een baan’”, legt Leontine uit. Klopt: ze wordt docent Spaans aan de Heao (later Saxion) in Enschede. “Vijfentwintig jaar heb ik daar les gegeven. Dat kon ik mooi combineren met ons gezin. En met de praktijk. Want als na vieren de assistente naar huis ging, nam ik de honneurs waar.” Tot de praktijk-aan-huis in 1999 stopt, staat deze altijd op één. Om 7:00 uur gaat de deur open, om 18:00 uur weer op slot. Een tijdslot reserveren? “Nee, altijd inloopspreekuur. Ik heb met ménsen te maken, niet met de klok”, stelt de oud-huisarts.

‘Dank!’

Overigens is het niet alleen máár ‘de praktijk’. “We bemoeiden ons overal mee…” Een kleine greep: De (zeer) sportieve dokter is in 1973 medeoprichter van hockeyclub Haackey. “De hockeysport miste ik vreselijk. Dan maar, met een paar anderen, zelf een club oprichten.” Hij zet zich in voor het behoud van de synagoge, voor het plaatsen van Stolpersteine, voor de bouw van sporthal De Els en van het zwembad. Geruime tijd staat hij op de lokale kieslijst van D66. Zijn vrouw is betrokken bij de oprichting van de eerste  plaatselijke peuterspeelzaal. En jarenlang is ze coördinator van de astma-collecte in het dorp. De burgemeester is onder de indruk. “U heeft veel betekend voor het maatschappelijk leven hier. Dank!” De bruidegom geeft hem een advies mee. “Loop geregeld door het dorp. Dáár hoor je de verhalen van de mensen.” En een verzoek: “Wilt u vechten voor de buitenpoli?”